Lokalizacja: Śródmieście. Data powstania – 19 marca 2019 r.
Idź do tego miejsca!
Janina Lech – ur. 22 października 1919 r. w Łodzi, zm. 24 listopada 1942 r. w Dreźnie – harcerka zaangażowana w działalność konspiracyjną w czasie II wojny światowej.
Patroni włocławskich ulic – co ich łączyło z naszym miastem?
Janina Lech była działaczką harcerską we Włocławku w okresie II RP. Pisała utwory poetyckie i grała w amatorskich przedstawieniach teatralnych.
Po napaści Niemiec na Polskę zaangażowała się w działalność konspiracyjną, działając w strukturach Harcerskiego Pogotowia Wojennego, a później Kujawskiego Związku Polityczno-Literackiego. W lutym 1941 r. została aresztowana przez gestapo i skazana przez niemiecki sąd na karę śmierci. 24 listopada 1942 roku bohaterska włocławianka została zgilotynowana na dziedzińcu więzienia w Dreźnie.
Prof. Witold Stankowski, autor opublikowanej w 2010 roku książki „Nie umrę śmiercią naturalną… : Janina Lech – harcerka, poetka, ofiara hitlerowskiego bezprawia oraz jej rodzina” (wyd. Dobrzyńsko-Kujawskie Towarzystwo Kulturalne), otrzymał nagrodę czytelników w kat. „Najlepsza książka popularnonaukowa poświęcona historii Polski w XX wieku” w ramach konkursu „Książka Historyczna Roku”.
Opracował na łamach DDWłocławek: Łukasz Daniewski.
Janina Lech (1919-1942), współorganizatorka Kujawskiego Związku Polityczno-Literackiego, członkini Szarych Szeregów i Związku Walki Zbrojnej we Włocławku. Urodziła się w Łodzi, ale jeszcze przed II wojną światową wraz z rodziną zamieszkała we Włocławku przy ulicy Ceglanej. Ukończyła szkołę powszechną nr 6 oraz Gimnazjum Żeńskie SS Urszulanek (1937). Pracowała w „Magazynie obuwia A. Kaczorowski” przy ul. 3 Maja prowadząc księgowość i korespondencję.
Do harcerstwa wstąpiła będąc uczennicą, była drużynową i instruktorką Chorągwi Pomorskiej. Równocześnie należała do Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży Żeńskiej, co miało wielki wpływ na ukształtowanie jej postawy ideologicznej – własne cele podporządkowała Bogu i Ojczyźnie.
Razem z siostrą Marią Magdaleną oraz bratem Benedyktem działała w Harcerskim Pogotowiu Wojennym (od 27 sierpnia 1939 roku), którego komendantem był hm. Teofil Woźnicki. Po wybuchu wojny była samarytanką pod dowództwem komendantki Pogotowia Harcerek, Marii Woźnickiej. Od listopada 1939 roku należała do I Drużyny Konspiracyjnej Harcerek – organizowała pomoc dla jeńców wojennych oraz rodzin osób aresztowanych przez gestapo.
W lutym 1940 roku założyła Kujawski Związek Polityczno-Literacki, największą regionalną młodzieżową organizację konspiracyjną. Pełniła funkcję zastępczyni prezesa i sekretarki, była redaktorką gazetki „Ogniwo”, werbowała nowych członków. Jesienią 1940 roku przeszła załamanie nerwowe, co sprawiło, że powtarzała zdanie: „Zawsze mi się zdaje, że nie umrę śmiercią naturalną”.
Janina Lech, wraz z bratem Benedyktem została aresztowana przez gestapo 2 lutego 1941 roku. Początkowo więziona przy ul. Karnkowskiego, następnie przy ul. Kościuszki, gdzie poddano ją brutalnemu śledztwu. Kolejne miejsca pobytu to kolejno: Inowrocław, Poznań, Wrocław, Zwickau. Skazana na karę śmierci bez prawa do apelacji – wyrok wykonano najprawdopodobniej 13 listopada 1942 roku w Dreźnie.
Pośmiertnie, z rozkazu Komendy Szarych Szeregów, mianowano Janinę Lech podharcmistrzem (1 VIII 1944 r.), po wojnie odznaczona Krzyżem Armii Krajowej – wręczono rodzinie.
Załączone zdjęcia Janiny Lech pochodzą z internetu, tekst w oparciu biogram autorstwa Bogdana Ziółkowskiego zawarty w: „Włocławski Słownik Biograficzny”, pod redakcją Stanisława Kunikowskiego, LEGA Oficyna Wydawnicza WTN, Włocławek 2004.
Opracowała: Jolanta Lewandowska.
Zobacz również:
Zobacz także:
- Janina Lech – kpbc.umk.pl
- Książka „Nie umrę śmiercią naturalną … : Janina Lech – harcerka, poetka, ofiara hitlerowskiego bezprawia oraz jej rodzina” – Author: Witold Stankowski
Materiały z portali włocławski dotyczące otwarcia ulicy Janiny Lech
Jedna myśl na temat “Ulica Janiny Lech”
Możliwość komentowania jest wyłączona.